«Մեղք չկա, այլ չափազանցությունն է ծնում անօրեն արարքներ, որ դառնում են մեղք»

Մարիամ Մագդաղինացու պարականոն ավետարանում, երբ Հիսուսին հարցնում են. «Ո՞րն է աշխարհի մեղքը», պատասխանում է. «Մեղք չկա, այլ չափազանցությունն է ծնում անօրեն արարքներ, որ դառնում են մեղք. ահա թե ինչու դուք հիվանդանում եք ու մահանում»:
Ասածս ի՞նչ է. հիշյալ մեծ տոնի` Վարդավառի բուն խնդիրը` Քրիստոսի պայծառակերպությունը, ասես լրիվ մի կողմ դրած տոնում ենք մեկ այլ տոն, որ թեպետ խորապես ազգային է ու գեղեցիկ, սակայն նախկինում առանձին տոն է եղել` հիշատակը Նոյ Նահապետի և ջրհեղեղից Նոյի միջնորդությամբ ողջ մարդկության փրկության: Մեր օրերում այն սկսել ենք տոնել կոպիտ ու չափազանցված` խուլիգանության հասնող տարրերով:
Որքան հիշում եմ` այս երկու տոները Լուսավորիչը միացրեց: Կարծում եմ` այդ միացումն այնքան էլ չի արդարացվում, որովհետև այդպես էլ հասարակ ժողովուրդը 70 տոկոսով Պայծառակերպության տոնը միայն որպես Վարդավառ ընկալեց, որպես ջրից փրկվելու հիշատակի օր:

Մեղավոր մարդու համարձակությամբ եմ ասում, զուտ տրամաբանության վրա հիմնվելով, որ կարելի է Վարդավառը մկրտության օր անվանել, քանի որ ջրհեղեղից փրկվելը երկրագնդի մկրտության խորհուրդն ուներ, և տոնել որպես քրիստոնեական մկրտության օր` ջրհեղեղով երկրի մկրտության արմատով: Եվ տոնել առանձին: Այդ դեպքում բուն` Պայծառակերպության Տերունական նշանակալից տոնն էլ այդչափ չէր անտեսվի և չէր վնասվի:

Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ